Umhverfisráðherrann og foreldrarnir.
Ættfræðideildin heldur áfram starfi sínu:
—
Fjallað var um Björt Ólafsdóttur ráðherra og móður hennar, Drífu Kristjánsdóttur, hér fyrir skemmstu. Drífa var ekki bara þjóðlagasöngkona og söngkona í Nunnunum. Hún var líka í rokkbandi.
Minnistætt er þegar þessi fjallmyndarlega söngkona tók átakamikið lag með Led Zeppelin og féll í ómegin á sviðinu á hápunkti lagsins. Það var þónokkur skellur.
En talandi um frændgarð þingmanna, þá má ekki gleyma Ólafi Einarssyni, föður Bjartar, sem var landsliðsmaður í handknattleik. Stórvaxinn mjög eins og Drífa, þekktur fyrir mikil þrumuskot og gott ef hann var ekki kallaður Hamarinn eða Sleggjan.
Ekki að furða þó að mikill slagkraftur sé í Björt þegar litið er á foreldra hennar. Og ekki nóg með það. Ólafur þessi mun vera bróðir Gunnars Einarssonar, bæjarstjóra í Garðabæ og innmúraðs sjálfstæðismanns. Gunnar var líka landsliðsmaður í handknattleik en mikil andstæða bróður síns Ólafs. Mun nettari og gríðarlega teknískur – margir töldu hann arftaka Geirs Hallsteinssonar, ástmögurs þjóðarinnar, sem var líkt og liðamótalaus listamaður á vellinum. Tengingin er meiri því að Fannar, bróðir Bjartar, og athafnaskáld rekur KEA-hótelaveldið með öðru athafnaskáldi. Sá er sonur Gunnars, föðurbróður hans.
Við getum spunnið áfram:
Björt leggur mikla áherslu á baráttuna gegn loftslagsbreytingum. Hún kemur úr sveit og ætti því að þekkja til þess að langmikilvægasta framlag Íslands til að hefta CO2 losun er að moka aftur ofan í skurði sem bændum hefur verið borgað fyrir að grafa (einungis 15% af framræstu landi er nýtt til landbúnaðar). Framræst votlendi losar nefnilega 72% af öllu CO2 hér á landi og þegar við bætist önnur losun úr landbúnaði, svo sem vegna nautgripa, fer talan að slaga upp í 80%.
Samt er alltaf fyrst og fremst talað um losun frá iðnaði hér á landi.