Örsaga eftir Svan Má Snorrason:
—
Hann var svo hrifinn af henni að það leið yfir hann, og hann skall harkalega með höfuðið á gangstéttina.
Hún horfði á hann full aðdáunar þar sem hann lá í blóði sínu, hreyfingarlaus.
Hún sleikti opið sárið á höfði hans og endurtók í sífellu: “þú verður að skaffa vel, þú verður að skaffa vel.”